ભારત એટલે આપણો દેશ. આ દેશમાં એ તમામ વસ્તુઓ છે જે દુનિયાના બીજા દેશોમાં નહીં હોય. પરંતુ જેમ જેમ 21 મી સદી આગળ વધી રહી છે તેમ તેમ અમુક અંશે આપણે આપણા સ્વજનો માટે લાગણી-હમદર્દી અને હૂંફ ક્યાંક ને ક્યાંક ખોઈ રહ્યા છે.
આજે અમેં તમને એક જૂની વાર્તા એજ બતાવવા જઇ રહ્યા છે તો આપ વાંચો અને શેર કરજો અમારો. બાજુ નો ફ્લેટ NRI એ વર્ષો થી લીધેલ છે. છ મહિનાથી ઘર ખોલી કાકા કાકી રહેતા હતા.
તેમના બાળકો USA સેટ થઈ ગયા હીવાથી. હવે ની બાકી રહેલ જીંદગી. ઇન્ડિયા મા કાઢવી તેવું નક્કી કરી તેઓ અહીં રહેવા આવેલ.
મેં પહણ તેઓ એકલા હોવાથી કીધું હતુ. તમને કોઈ કામ કાજ હોય તો કહેજો ચિંતા કરતા નહીં કાકા કાકી આનંદી સ્વભાવ ના હતા કોઈ કોઈ વખત રાત્રે બેશવા આવે અને પૂર્વ અને પશ્ચિમ ની સંસ્ક્રુતિ વિશે વાતો કરે.
છ મહિના પુરા થયા હશે. એક દિવશ કાકા કાકી અમારે ત્યાં રાત્રે બેશવા આવ્યા. છ મહિના પહેલા ની વાતો અને આજ ની તેમની વાતો મા તફાવત દેખાતો હતો.
બેટા હવે અમે ગમે ત્યરે પાછા USA દીકરા પાસે જવા ની તૈયારી કર્યે છીયે.
મેં કિધુ કેમ કાકા અમારી સાથે ના ફાવ્યું ? તમે તો કેહતા હતા હવે અમેરિકા ફરીથી નથી જવું અહીં ના લોકો માયાળુ છે સગા સંબંધી બધા અહીંયા છે. દીકરી પહણ ગામ મા છે. મારા જેવો પાડોશી છે, તો કહી વાતે તમને તકલીફ પડી.
બેટા, આ વીતેલા છ મહિના મા મને બધો અનુભવ થઇ ગયો મને એમ હતું અહીં આવી એક બીજા ને મળશું સુખ દુઃખ ની વાતો કરશું.
કોઈ ને મળવા જઈએ તો પહેલી વખત સારો આવકાર મળ્યો બીજી વખત જાયે એટલે ઠંડો આવકાર TV ચાલુ રાખી વચ્ચે વચ્ચે થી થોડી વાત કરી લે આપણે મન મા બેઈજ્જતી થાય કે આપણે અહીં ક્યાં આવ્યા.
ગામ દીકરી છે. તો અવાર નવાર આવશે મળશે તેવા ખ્યાલો મા હતા પહણ દિકરી મોબાઇલ કરી ખબર અંતર પૂછી લે છે.
ફોન ઉપર બધા લાગણી બતાવે ડાહી ડાહી વાતો કરે. બેટા રૂબરૂ જઈએ ત્યરે વર્તન બદલાઇ ગયું હોય છે.
બધા પોત પોતાની જીંદગી મા મશગુલ છે બેટા નકામા લાગણીશીલ થઈ ને દુઃખી થવા અહીં આવ્યા એવું લાગી રહુ છે. તેના કરતાં જેવા છે તેવા દેખાતા ધોળીયા સારા બાહ્ય આડંબર તો જરા પહણ નથી.
અરે શુ વાત કરું બેટા થોડા દિવશ પેહલા હું ગ્રીન સિગ્નલ થયા પછી જિબ્રા રોડ ક્રોસ કરતો હતો. તો પહણ એક ગાડી સડસડાટ આવી મને ઉડાવતા રહી ગઇ પાછો બારી માથી યુવાન લાગતો છોકરો બોલ્યો.
“એ એ ડોહા જોતો નથી, મરવા નીકળ્યો છે….”
હું તો બે મિનિટ સ્તબ્ધ થઈ ગયો. આ મારી કલ્પના નો ભારત દેશ જ્યાં યુવા પેઢી ને બોલવા ની પહણ ભાન નથી નાના મોટા નું જ્ઞાન નથી ટ્રાફિક સેન્સ તું નામ જ નહીં હું શું કલ્પના કરી અહીં આવ્યો હતો.
ત્યાં ઘરડા કે બાળક ને જોઈ ગમેતે સ્પીડ થી વાહન આવતું હોય બ્રેક મારી તમને માન સાથે પેહલા જવા દે. ને અહીં મારા વાંક ગુના વગર ગાળો સાંભળવાની વિચારતો વિચારતો તો જતો હતો ત્યાં પથ્થર જોડે મારો પગ ભટકાયો મારા ચશ્માં પડી ગયા હું ગોત તો હતો.
ત્યાં એક મીઠો આવાજ આવ્યો અંકલ “મેં આઈ હેલ્પ યુ ?”
બેટા, સોગંદ થી કહવ છું. અહીં છ મહિના થી આવ્યો છું. બેટા May i Help You? જેવો શબ્દ મેં નથી સાંભળ્યો, મેં આવો મધુર ટહુકો કરનાર સામે જોયું એક 10 થી 12 વર્ષ નું બાળક હતું. અંકલ આ તમારા ચશ્મા મેં માથે હાથ ફેરવી Thank You કીધું.
બેટા ક્યાં રહે છે ? અહીં હું મારા દાદા ને ત્યાં ક્રિસમશ વેકેશન મા આવ્યો છું. એટલે ઇન્ડિયા મા નથી રેહતો ? ના અંકલ અમે વાતો કરતા હતા ત્યાં તેના પાપા મમ્મી આવ્યા હાથ જોડી બોલ્યા નમસ્તે અંકલ એકબીજા એ વાતો કરી છેલ્લે ઘર સુધી પહણ મૂકી ગયા.
બેટા હું વિચારતો હતો. નાહક ના પશ્ચિમ ની સંસ્ક્રુતિ ને આપણે વખોડયે છીયે. ખરેખર સંસ્કાર, ડિસિપ્લિન, ભાષા તો તે ધોળીયાઓ ની સારી છે.
આપણે આંધળું અનુકરણ કરવા નીકળ્યા છીયે ખરેખર જે શીખવાનું છે.તે શીખતાં નથી ધોબી ના કૂતરા જેવી દશા થઈ છે.
ટૂંકી ચડ્ડી કે ટીશર્ટ પહેરે આધુનિક નથી થવાતું આજના યુવાનો ને કેમ સમજાવું કે વાણી, વર્તન, એતો દેશની પ્રગતિ નો પાયો છે. જ્યાં વાણી વર્તન ના ઠેકાણા નથી ત્યાં દેશ નો ગમે તેટલો વિકાશ થાય. તે ગાંડો જ લાગે. બેટા હજુ એ શબ્દો મને યાદ આવે છે તો હશવું પહણ આવે છે. અને દુઃખ પહણ થાય છે.
“એ એ ડોહા મરવા નિકળ્યો છે જોતો નથી” આ પોસ્ટ મને એટલી બધી સાચી લાગી કે કોપી પેસ્ટ કરી ને શેર કર્યા વિના રહી ના શકી. ૧૦૦% સાચી વાત છે એ સ્વીકારવું ધણું અઘરું છે. આપણી આખી સોસાયટી અત્યંત દંભી છે. જ્યારે પશ્ચિમી સંસ્કૃતિમાં પારદર્શકતા છે. જેવા છે તેવા જ દેખાય છે. આપણા સમસ્ત સમાજની માનસિકતા માં આમૂલ પરિવર્તન ની જરૂર છે.
